Toen ik in januari (iets later dan mijn collega's) met de cursus ben begonnen, zat ik vol verwachtingen, ik was enthousiast en had veel zin in de training en genoeg energie om te denken dat ik alles op tijd zou kunnen afmaken.
In de loop van de tijd werd duidelijk dat mijn posten niet synchroon liepen met de planning van de cursus. Eerst vond ik dat niet zo erg (ik zou dat toch makkelijk in kunnen halen...) maar op een gegeven moment werd het verschil zo groot dat ik enormt wijfelde over de haalbaarheid van de gestelde deadlines.
Het koste mij steeds meer moeite en heel veel tijd om de stof eigen te maken en dat werkte demotiverend.
Het had niets met mijn coach te maken (Erik deed een geweldig werk), ook niet met de inhoud(ik vond bijna alle aspecten van de cursus zeer boeiend) en ook niet met de planning.
Het had te maken met prioriteiten. Mijn "normale"werkzaamheden gingen altijd voor, gek genoeg, vond ik het bijna "zonde" van mijn tijd om op Windesheim met de cursus bezig te zijn.
Ik heb voornamelijk ervaring met de 23 dingen thuis opgedaan. De prioriteiten thuis zijn natuurlijk ook anders en dat verklaarde mijn vertraging.
Een uur in de baas zijn tijd en een uur eigen tijd per week was zeker niet voldoende voor een diepzinnige kennismaking met alle toepassingen.
Terwijl ik aan het worstelen was met mijn dingen merkte ik dat om mij heen een collectieve bewustwordig onstond. Er werd veel (soms te veel) over 23 dingen gesproken. Er werden ervaringen uitgedeeld en tips en trucs met elkaar uitgewisseld. Kennis en vaardigheden stonden centraal en de nieuwsgerigheid over 2.0 toepassingen werd groter bij veel collega's (het werd ook vaak gemopperd, natuurlijk) .
Het is de eerste keer dat iedereen in het Mediacentrum met hetzelfde bezig was en dat was heel apart om mee te maken.
Ik heb veel bewondering voor veel van mijn collega's, want ik weet hoeveel moeite het heeft gekost om alles door te lopen en de materie eigen te maken. Jullie hebben me geinspireerd en onbewust in de race gehouden. Bedankt daarvoor!
Maandag sluiten wij een bijzonder hoofdstuk in de "kennisgeschiedenis" van het Mediacentrum af, want wat wij met z'n allen hebben meegemaakt is ongekend.
Wij kunnen natuurlijk niet zo maar stoppen en verder niets doen met wat wij hebben geleerd en ervaren.
Wij kunnen natuurlijk niet zo maar stoppen en verder niets doen met wat wij hebben geleerd en ervaren.
Het Mediacentrum is nu bereid een vervolg te geven aan 23 dingen. Goede keuze!
Belangrijk hier is een heldere opdracht te formuleren zodat de ambitie van het Mediacentrum en het gewenste imago duidelijk naar voren worden gehaald. De geformuleerde doelstelligen van de Digitale Bibliotheek zouden hier ongetwijfeld in meegenomen worden. Om er voor te zorgen dat de keuze van 2.0 toepassingen in de toekomst het juiste beeld van het Mediacentrum projecteren en kan bijdragen onze algemene doelen te bereiken.
Hoe de groep die (hier zich mee bezig zal houden) eruit zal komen te zien vind ik minder relevant dan de visie achter zo'n "project", de tijdpad en de gestelde doelen.
Hopelijk zullen er veel blogposten komen om de ontwikkelingen rond dit thema te volgen.
Aandachtspunt voor de volgende 23 dingen traning; meer tijd inplannen voor het leren van de stof en het schrijven van blogposts. Wellicht naast de blog's ook andere (communicatie)vormen inzetten voor onderling overleg en discussie.
Hoe de groep die (hier zich mee bezig zal houden) eruit zal komen te zien vind ik minder relevant dan de visie achter zo'n "project", de tijdpad en de gestelde doelen.
Hopelijk zullen er veel blogposten komen om de ontwikkelingen rond dit thema te volgen.
Aandachtspunt voor de volgende 23 dingen traning; meer tijd inplannen voor het leren van de stof en het schrijven van blogposts. Wellicht naast de blog's ook andere (communicatie)vormen inzetten voor onderling overleg en discussie.
Tenslotte, 23 dingen was voor mij een enerverende ervaring die mij in contact heeft gebracht met diverse (nieuwe en onbekende) 2.0. toepasingen voor privé en professioneel gebruik. Een training vol verrassingen en inspirerende momenten.
Professioneel gezien werd ik vooral bewust van mijn rol als informatiespecialist en over de houding die van mijn verwacht word, nu en in de komende jaren.